یادی از دکتر شریعتی
سلام
سالروز پیروزی انقلاب اسلامی است.
برنامه های صدا و سیما بوی دهه فجر گرفته است. در برنامه های مختلف از شخصیتهای انقلابی دعوت می شود.
از صبحگاهان تا شامگاهان خسرو معتضد ها در مورد انقلاب و تاریخچه انقلاب برای مردم این سرزمین می گویند . هر شب محرمانه ها پخش می شود اما هیچ اسمی از دکتر علی شریعتی برده نمی شود.
چرا؟ مگر او در این انقلاب نقشی نداشت ؟
تا آنجا که ما شنیدیم انقلاب با بودن و ترغیب سه عنصر شکل گرفت :
امام خمینی ، دکتر علی شریعتی ، مجاهدین خلق
البته گروه سوم بعد از انقلاب دچار انحرافات خاص خود شدند که اینجا مجال بحث در این رابطه نیست و غرض ما چیز دیگری است .
لازم است که یاد بیاوریم در کنار سخنان امام راحل ، سخنان دکتر شریعتی هم مردم را ترغیب می کرد .
چقدر مردم بودند که با خواندن کتابها یا شنیدن صدای دکتر به خیابانها آمدند و تظاهرات کردند !
در برنامه های سیما هر روز شاهد هستیم که خانواده های انقلابیون از جمله شهید مطهری ، مهدوی کنی و .... می آیند و سخن می گشایند اما .........
از این رسانه ای که خود را رسانه ملی می داند توقع می رفت حداقل یادی از شهید دکتر علی شریعتی بکند.
« رسول تجلی زاده »
پدر مومن من ... مادر مقدس من ....
پدر ... مادر ... نماز تو یک ورزش تکراری است بدون هیچ اثر اخلاقی و اصلاح عملی و حتی نتیجه بهداشتی ! که صبح و ظهر و شب انجام می دهی اما نه معانی الفاظ و ارکانش را می دانی و نه فلسفه حقیقی و هدف اساسی اش را می فهمی. تمام نتیجه کار تو و آثار نماز تو این است که پشت تو قوز درآورد و پیشانی صافت پینه بست و فرق من بی نماز با تو نمازگزار فقط این است که من این دو علامت تقوی را ندارم!
تو می گویی: نماز خواندن با خدا سخن گفتن است. تصورش را بکن کسی با مخاطبی مشغول حرف زدن باشد اما خودش نفهمد که دارد چه می گوید؟ فقط تمام کوشش اش این باشد که با دقت و وسواس مضجکی الفاظ و حروف را از مخارج اصلی اش صادر کند. اگر هنگام حرف زدن "ص" را "س" تلفظ کند حرف زدنش غلط می شود اما اگر اصلا نفهمد چه حرفهایی می زند و به مخاطبش چه می گوید غلط نمی شود!
اگر کسی روزی پنج بار و هر بار چند بار با مقدمات و تشریفات دقیق و حساس پیش شما بیاید و با حالتی ملتمسانه و عاجزانه و اصرار و زاری چیزی را از شما بخواهد و ببینید که با وسواس عجیبی و خواهش همیشگی خود را تلفظ می کند اما خودش نمی فهمد که چه درخواستی از شما دارد چه حالتی به شما دست می دهد؟ شما به او چه می دهید؟ و وقتی متوجه شدید که این کار برایش یک عادت شده و یا بعنوان وظیفه یا ترس از شما هم انجام می دهد دیگر چه می کنید؟ گوشتان را پنبه نمی کنید؟
اگر خدا از آدم خیلی بی شعور و بلکه آدمی که مایه مخصوص ضد شعور دارد بدش بیاید همان رکعت اول اولین نمازش با یک لگد پشت به قبله از درگاه خود بیرونش می اندازد و پرتش می کند توی بدترین جاهای جهان سوم تا در چنگ استعمار همچون چهارپایان زبان بسته ی نجیب بار بکشد و خار هم نخورد و شکر خدا کند و در آرزوی بهشت آخرت در دوزخ دنیا زندگی کند و در لهیب آتش و ذلت و جهل و فقر خود ابولهب باشد و زنش حماله الحطب!!!
و اگر خدا ترحم کند رهایش می کند تا همچون خر خراس تمام عمر بر عادت خویش در دوار سرسام آور بلاهت دور زند و دور زند و دور زند...... و در غروب یک عمر حرکت و طی طریق در این" مذهب دوری" به همان نقطه ای رسد که صبح آغاز کرده بود. با چشم بسته تا نبیند که چه می کند و با پوز بسته تا نخورد از آنچه می سازد! و این است بنده مومن آنچه عفت و تقوی می گویند.
کجایی پدر مومن من... مادر مقدس من... وای بر شما نمازگزارانی که سخت غافلید و از نماز نیز. در خیالتان خدای آسمان را نماز می برید و در عمل بت های قرن را. خداوندان زمین را... بت هایی را که دیگر مجسمه های ساده و گنگ و عاجز عصر ابراهیم و سرزمین محمد نیستند...
« دکتر علی شریعتی »
( پدر ، مادر ، ما متهمیم )