قرن ما

چه مصیبتی است که بر ما و قرن ما می گذرد ،

آرمان های عزیز و بزرگ بشریت که در طول تاریخ درازش میلیونها میلیون شهید داده است تا بدانها دست یابد خدا پرستی بود که روح و عشق و کرامت می آفرید

و عدالت بود که برابری و برادری را جایگزین تبعیض و تضاد می کرد

و آزادی که انسان را از قدّاره بندی جبّاران و جور استبداد گران می رهاند

و آنگاه دنیایی می شد که در آن ، انسانها برابر ، برادر و آزاد و بی وحشت از دژخیم ، عشق بورزند و در پرستش خدای دانش ، زیبایی ، عظمت ، آگاهی ، آفرینش ، قدس و تعالی و نور جهانی را ببیند .

لبریز از معنی و روح و هدف و فلسفه زیستن که در آن زیستن مفهومی دارد و ارزشی و هم مردن.

و انسان وجودیست که می داند که چیست ؟ و برای چه ؟

و می تواند به یاری آزادی و عدالت و به هدایت عشق خودآگاهی خدایی خویش را بپرورد.

« دکتر علی شریعتی‌ »

( با مخاطب های آشنا ، ص ۷۴ )